hayat bir garip geldi gozume bu gun,
tiksindim, BIKTIM, bakTIM hayata durdum, hayatlara bakTIm, hepsi yalan dolanMI$ onu anladIm.
en buyuk acIMI dusuneyim dedim, aklima pek cok geldi. peki ama en cok ne uzdu seni dedim?
gidenler mi?
gittikleri icin mi?
sen gidemedigin icin mi?
sen gitmek istedin de onlar once davraNDIgI icin mi?
yoksa sen kalan oldugun icin mi?
ya da aslinda gidenlerin, senin icinden kopup gittikleri icin mi?
sonra dedim ki gitmek de degil olay. baska birsey var, uzen. Giden nereye gidebilir ki. Her gidilen yerden bir donu$ yok mudur? -istenirSe
dOnusu olmayan yol bir tek olum degil midir? eger oyleyse, gidenler degildir bizi uzen.
aslinda beni uzenin, kaybettiklerimin bana hissettirdigi umutsuzluk oldugunu farkettim.Umudunu kaybedince insan, ne kadar cokermi$, ne kadar caresizce sIZLarmI$ ONu gordum.
Gelecege karsi umutsuzlukmus aslinda olayin sirri. Hala da oyledir, ne kadar iyi hissetsemde, bir sey olup umutsuzlugun kucagina dustugumde, tum gunum degi$ir, bir buhran alir goturur.
bazan, yalnizlikta hissettiriyor kendini. Off o zaman cok kotu. Hele umudun yoksa bu yalnizligin bitecegine, daha da zor. Bazan tek istedigim $ey, ba$imi yaslayacak samimi, gitmesinden ve bitmesinden korkmadigim bir omuz yanda$LIGI.
sanIRIM, Hayatta ki yolcugum bu omuzu aramakla gececek, yani , kotu bir tecrubeyle ogrendigim; her$eyin bir sonu varDIR, Beni hayatIM boyunca ba$ka ba$ka omuzlar kullanmaya itiyor.
yani ne kotu yaa, du$unsene, ben seni seviyorum, sana guveniyorum, bir $ekilde bu durum sarSILIYOR ve arTIK senin omzunda uyuyamIYOrum. Ba$ka bir omuz bulmam gerek. Ama $imdi icimde bu bir gun bitecek endi$esi ve stresi ile, yeni bir omuzla tani$tiginda ba$im , ben nasIL gozlerimi kapatIP, YILDIZlar alTINDa yok olmaYI , erimeyi bekleyebilirim ki. kENDimi naSIL kaybedebilirim.
imkansIZ arTIK.
